το φέγγος του χρόνου

μακριά στην αντιφεγγιά των μαρμάρων

αντηχούσε ο κραδασμός των φύλλων

έπαλλαν τα λαξεμένα βάθη

κι o απόηχος αχός

έφερνε κύκλω ως εδώ τον όρθρο

ξημέρωνε ολημερίς η νύχτα

κράταγε τον ορίζοντα κλωστή κι ακροβατούσε

ισορροπούσε στην ακροθαλασσιά του φλοίσβου

κι έγερνε πάλι μακρινή

η φεγγερή αστραφτερή αθανασία

χρόνοι της γης

καιροί των δέντρων διαυγείς

στα χάλκινα ραγίσματα του ήχου