Τ αππάριν / Παναγή Πανίκος

Εσιε τες λιρες στιβαστές,
τες τραπεζες γεματες,
αεροπλανα, κόττερα
χρυσοστρωμένες στράτες
τζιαι κινητα τζι ακίνητα,
βίλες με τες πισινες
τζι ουλλα του κοσμου τ αγαθα,
κάρρα τζιαι λιμουζινες,
δωστα του χαρου δόλωμαν,
πον να ρτει να σε παρει,
να μεν σου πιασει την ψυσιην,
για να σου καμει χαρη.
Εν τζιαι περνουν τα έσιει σου
τζι αν του τα δωκεις ούλλα.
Η τζιεφαλή σου, σίουρα,
εν μέσα στην.. σακκούλλα
Τζι αν θελεις, πέτου άησμε
τζι εν θέλω να πεθάνω
Εν ναν τζιαμέ ο άππαρος
για να σε κάτσει..πάνω
Εν τζι ανταλλάσσει μ αγαθά
ο χάρος την ψυσιήν σου.
Ειπεν - ήρτεν η ώρα σου,
εκώπην η ποινή σου
Αν είσαι τζιαι ο Γκράντ--παπας,
εν τζιαι σηκώννει χάρη.
Εν ναν τζιαμέ, να καρτερά
να κάτσεις.. πασ τ αππάρι.
Για τουτον γινε αθρωπος.
Να σ αγαπουν τζι αγάπα
τζι αμαν εν να ρτει ο τζιαιρός
που εν να πιασεις στράτα,
για την ζωήν που έκαμες,
ούλλοι να σε θαυμάζουν
τζιαι να σε μνημονεύκουσιν.
Να μεν σε..τριχολιαζουν*


Τριχολιάζω= Καταριεμαι