Διδαχές / Ονουφρίου Αναστασία

Η απλότητα του δρόμου μού διδάσκει να περπατάω
κοιταγμένη από τις σκοτεινές βιτρίνες των εμπορευμάτων
άστεγη από καρδιά σαν χαρτονένια κοιμωμένη
με τις φλέβες μου χρώματος μπλαβί στον παγερό σας άνεμο
κοιμάμαι τα όνειρά μου και τα δικά σας
πότε αριστερά και πότε δεξιά του δρόμου
κι όλο με τις ελεγχτικές μου συμπεριφορές
ρωτώ σας
υπάρχει κοινωνία πριν από μένα;

Ξεθάβω τους παλιούς καθηγητές μας
κάνω τα οστά τους βελόνες
ράβω την κατάντια μας.