Πίσω από ένα παιδάκι που΄ χασε το δρόμο του,
τι, άραγε να΄ μεινε ;
Κομματιασμένες σάρκες του παιδιού,
μικρά ποδοπατημένα γράμματα που δεν πρόλαβαν να γίνουν λέξεις,
στιγμές της αγάπης,
νεκρές,
ανάσκελα,
να κοιτούν τον ουρανό.
Εκατομμύρια αγκαλιές,
που δεν πρόλαβαν να κλείσουν,
κι άλλες τόσες πληγές που μένουν για πάντα ανοιχτές.
Και τι, άραγε μας απoμένει;
Ένας τρόπος να υπάρχουμε,
μια μέθοδος για να ξεχνούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου