Έτος εσύ / Ονουφρίου Αναστασία

Τιπ τιπ, στάζεις στο μυαλό μου
τις λέξεις σου στάζεις μέσα στο μυαλό μου
είναι φληναφήματα λέω, μην τα πιστεύεις
στον εαυτό μου λέω μην τα πιστεύεις.

Τα τρένα μάς παγώνουν τα καυσόξυλα
να φέρνουν τρόφιμα
απʼ τʼ άσπαρτα χωράφια.

Κρακ κρακ, μια ρωγμή γίνομαι πάνω σου
επίπεδο με τις ρωγμές θα γίνω πάνω σου
όπως κοιτάω από ψηλά να σʼ εποπτεύω
ενώ κοιμάσαι θα κοιτάζω μʼ εποπτεία.

Ο πόλεμος που θαʼ ρθει ύστερα
θα κάνει τους θανάτους απʼ τον τύφο
να μοιάζουνε γιορτή.

Κι όταν περάσουνε τα χρόνια
όταν οι λέξεις, οι ρωγμές φανερωθούν απʼ τα παλιά αρχεία
κάπου ανάμεσα στις περιόδους ερωτοτροπίας
θα βρούνε οι μεταγενέστεροι
το έτος δίχως καλοκαίρι.

Θα πουν, πώς κόκκινο έπεφτε το χιόνι ;
σαν δουν στα μέλη μου τις ρήξεις απʼ το κρύο
κι έτσι γλυκά, συνειρμικά
θα ανακαλύψουν τις εκρήξεις ηφαιστείων
με επίκεντρο εσένα για αιτία.