Ακόμα και το φεγγάρι ζεστάθηκε
τούτο το καλοκαίρι
κρεμμάστηκε ολόγιομο στον ουρανό
σαν μενταγιόν
με ένα φως περίεργο – σχεδόν χρυσό
φως που μαγνητίζει
ο μόνος χρυσός που αξίζει.
Όλα γύρω καυτά σαν την ανάσα
μιας ερωτικής στιγμής
ο αέρας πνίγει τις ματιές μας
που ανταμώνουν στο άπλετο φως
του φεγγαριού
και ζευγαρώνουν σε ένα χορό λυκνιστικό
σαν δυό σκιές που θα χαθούν
οριστικά, αμετάκλητα.
Λίγο πρίν ξημερώσει, η μέρα που θα γεννηθεί
με ένα απλό στροβίλισμα του ανέμου
θα τις λιώσει.
Αύγουστος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου