Ψηλά στον ουρανό της Κύπρου
ατέλειωτη γαλάζια χώρα απλώνεται
με κήπους κρεμαστούς.
Και στα λιθόστρωτά της περπατούν
η Κυπρογένεια θεά και η νεράιδα Μελουζίνη.
«Πάρτε κι εμένα στην παρέα σας», τους φώναξα.
«Είμαι κι εγώ δική σας κληρονόμος
ρίχτε μια σκάλα ν’ ανεβώ κοντά σας.
Στην αγκαλιά μου ανεμώνες κόκκινες κρατώ
και αττεμπερούζια ευωδιαστά να σας προσφέρω…»
...
των Αγίων Αποστόλων
ή των Αγίων Πέτρου και Παύλου.
Τη γέφυρα του Αγίου Δομινίκου
δίπλα στο λουζινιανό ανάκτορο
εκεί που η σινόρα Ανδριάνα
αργότερα οικοδόμησε το μέγαρό της
...
Θεοποιεί κάθε θνητό
όταν γονυπετεί μπροστά του
Είναι ο δόγης, ο καίσαρας
ο βασιλεύς ο εστεμμένος
ο ανατροπέας, ο κινηματίας
και ο στασιαστής…
ο μάγος και ο ηγήτορας…
πέφτω στα χέρια του αμαχητί
σχεδόν αλκοολική
πλήρως υποταγμένη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου