Η καταδίκη / Σταυράκης Ιάσωνας

Έχετε ποτέ καταδικαστεί;
Χιλιάδες φορές, κυρία μου.
Τις περισσότερες από τύψεις.
Κύριε, εννοώ αν έχετε καταδικαστεί ποτέ από το κράτος.
Ναι, χιλιάδες φορές, κυρία μου.
Κουβαλώ στον αυχένα
τα σύνδρομα της γενιάς μου.
Κύριε.
Έχετε πάει φυλακή;
Χιλιάδες φορές,
αλλά κανείς δεν είδε τα χαρτιά μου.
Μάλιστα, θυμάμαι κι ένα κακό σκυλί
να γυροφέρνει στο κρανίο μου
ν’ ακούω τα γαβγίσματά του
και να μην μπορώ να μιλήσω.
Να μην μπορώ να σκεφτώ
και να βλέπω τα δάκρυα μου να κυλούν
κάθε που τον έπιανε η λύσσα.
Μην με ρωτάτε λοιπόν αν έχω καταδικαστεί.
Μην με ρωτάτε τίποτα πια.
Θέλω μονάχα μια υπογραφή και θα φύγω.
Θέλω μονάχα μια υπογραφή και δεν θα ξανάρθω στον ύπνο σας.
Θέλω μονάχα μια υπογραφή για να θυμάμαι πως υπήρξα.
Όπως συμβαίνει στην αρχή κάθε ζωής
και στην αρχή κάθε θανάτου.