[Σφαδαζουν οι καρδιες τους] / Χριστάκης Χαραλάμπους

Σφαδαζουν οι καρδιες τους
ο πόνος τις έχει ξαναραγισει
κλεισμένοι μέσα στα κελια
να περιμένουν το αγιο φως

Νιώθουν ότι θα καταρρευσουν
δισταζουν να πάρουν την πένα
ακούν το θάνατο που καραδοκει
μα να τον νικήσουν δεν μπορούν

Διψουν μα το νερό εστι ανυπαρκτο
το μυαλό έχει κηρύξει επανασταση
η βαρβαρότητα το έχει αγκαλιάσει
σαν την φουρτουνιασμενη θαλασσα
που χτυπά μανιασμενη τους βραχους