Όσα δεν είπα : Η ποιητική συλλογή της Δέσπω Πηλαβάκη

(γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας)

που κρατώ στα χέρια μου είναι η δεύτερη της. Η πρώτη με τίτλο " Της αγάπης πείσματα" γράφτηκε στην Κυπριακή διάλεκτο. Η Δέσπω Πηλαβάκη γεννήθηκε σ΄ενα ορεινό χωριό της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο, το Βουνί. Φοίτησε στο Λανίτειο Γυμνάσιο και Λύκειο, σπούδασε την Τουρκική Γλώσσα και εργάστηκε ως δερμηνέας στην Αστυνομία και στα  Κυπριακά Δικαστήρια. Με την ποίηση, όπως και η ίδια αναφέρει ασχολείται από τα μαθητικά της χρόνια. 

Τα ποιήματα της συλλογής αυτής μας ξαφνιάζουν ευχάριστα. Αναδύουν μια ποιότητα ψυχής και ένα μεγαλείο ανθρώπου που απλώς επιβεβαιώνουν τις ελπίδες,  ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί από τον κόσμο μας. Τα ποιήματά της γεννιούνται στα βάθη της και αναδύονται ως πύρινη λάβα για να κάψουν και νο ξορκίσουν την άρνηση και να δυναμώσουν την ελπίδα. Σίγουρα η ποίησή της είναι βιωματική -αλοίμονο εάν δεν ήταν- και καθρεφτίζει βήμα - βήμα, πόντο - πόντο τους πίνακες της ζωής της. Υπάρχει ένας διάχυτος πόνος παντού που δεν ορίζει την σιωπή αλλά καθορίζει μια κραυγή και ένα λεπίδι. Μια κραυγή που σπά κάθε ψεύτικο καθρέφτη και ένα λεπίδι που κόβει ότι δεν λύνεται, αλλά αφήνει μεταίωρο το μέλλον και το τέλος. Η μάννα, ο γιος, ο πατέρας,  κυρίαρχες μορφές στην ποίηση, έχουν ακουμπήσει πάνω στους στίχους, αιμοραγούν μαζί της. Εύστοχες λέξεις, διαλεκτά τοποθετημένα, ισχυροποιούν την αρχή, την μέση και το στερνό αυτής της ποιητικής συλλογής, βαθύτατα συγκινητικής. 

Λιτή η έκδοση, ως ένα απλό αγγείο που κρύβει μικρούς και μεγάλους θυσαυρούς. 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ 

Μια στάλα δάκρυ 

δεμένο στο μαντήλι της προσμονής.

Ένα φιλί φυλαγμένο

στη καρδιά του φεγγαριού.

Μόνη ελπίδα ζωής

η πίστη της επιστροφής

από την αναμέτρηση με τον θάνατο. 

ΟΛΑ 

Ένα ώμο

να ακουμπήσει η θλίψη μου.

Ένα χέρι 

να κρατήσει την ψυχή μου. 

Μια καρδιά 

να αντέξει τον πόνο μου.

κι όλη τη ζωή σου ζωή μου.

Όλα μου τα ΄δωσες.