Πάτμος (απόσπασμα) / Αγγελίδου Κλαίρη

Σε περισφίγγουν τα βουνά της άγριας μπόρας
και μόνο η θάλασσα πλαταίνει την ψυχή σου
με τα μπαλκόνια των νησιών
τις ανεμόστρατες γειτονιές των αγγέλων
με τα καράβια που οργώνουν την
και τις νεροσυρμές του Ήλιου.
Νησί ασπρογέννητο της θείας χάρης
μέσ’  τις ραγισματικές του βράχου
αποκαλύπτει ταπεινά ο Ιωάννης
το ανεπανάληπτο της Δικαιοσύνης
«Ο Ήλιος έγνω την Δύσιν αυτού».
Αγγελοκάμωτη Κυρά της ταπεινότητας
των λιγοστών πηγαδιών, των βράχων, των αχινών.
Ωστόσο της σωτηρίας το μήνυμα ευφρόσυνο.
Νησί αιγαιοπελαγίτικο,
χύνεται σαν ποτάμι ορμητικό
απ’  τις ροές του Σύμπαντος Κόσμου,
όπου τα φτερά των αγγέλων
γίνονται νιφάδες χιονιού
άσπιλου παιδικού χαμόγελου.
Εδώ αναβλύζει ο ουρανός
μουσικές φωνές, χωρίς σύνορα,
ασπροσμέτρητες μουσικές φωνές των αγγέλων.