Το χάζευα τόσες φορές εκείνο το πρωί
και δεν το χόρταινα.
Θάλασσα και βουνό.
Τη μαγεία της ανυπόστατης φύσης.
Ενα δώρο αχαρακτήριστο, φανταστικό.
Το χάζευα λαίμαργα χωρίς τελειωμό.
Ηθελα να ’μουν πουλί να πετάξω ανάμεσά τους.
Να χαθώ στο βαθύ τους.
Γη και θάλασσα αχαλίνωτες.
Ηταν γλυκό εκείνο το πρωί.
Σαν παλιό κρασί
που σε μεθά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου