Λευκό αλαβάστρινο το σφριγηλό στήθος ,
κάτω απ το φεγγαρόφωτο της νεραϊδένιας
που κάθε χαμόγελο σκορπούσε αγγέλους .
Το λάγνο βλέμμα στην νυχτιά
κυβέρνησε ψυχές
και δεν υπήρχε στο τώρα
του αργότερα η σκέψη.
Μόνο η νεραϊδένια !
με τα ολόξανθα μαλλιά
που σε καλούσε
και το φεγγάρι που τα έλουζε
μες τ'ασημένιο φως .
Περιπλεγμένος έρωτας και τ 'αγαπώ
βιάστηκε στον πόθο να υποκύψει .
Δυνατότερος συνεπήρε τα '”δεν πρέπει “
κι η μια στιγμή ευτυχίας
ναν 'συντροφιά του μια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου