ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 

Φθινοπώρου ιαχή το τέλος

Σ΄ ανοιχτό παράθυρο η ζωή

Ν΄ ακούει τις φωνές του πριν

Να γεύεται το θρήνο

Παραμύθι αιώνιο το σώμα

Τα γερασμένα μάτια στο θολό

Στο λήθαργο η νιότη

Ανεβαίνουμε τις σκάλες σκυθρωπά

Δρόμοι οι γέφυρες στοργής

Κι όλα μαζί αλιεύουνε

Την ιστορία του έρωτά μας.

Τώρα που φτάσαμε στο τέρμα

Η Ιθάκη μας προσμένει

Με τους λευκούς Ιθαγενείς

Με τις ψυχές, τα κάνιστρα, τα ρόδα

Αρώματα και γιασεμιά

Εσύ κι εγώ στον Ίλιγγο του Φθινοπώρου

Γέμισε η γης το όνειρο

Μέσ΄ την ονειροπόληση του κάστρου

Ο Στέφανος, η Εύη, τα παιδιά

Κι η συνακολουθία των πατέρων

Σπορά του κάμπου η απαντοχή

Το αίμα μεσ΄  στη μνήμη 

Που έρχεται σα σύννεφο Θεού

Καθώς Βυζαντινό του Αη Νικόλα.

Μορφές, πανάρχαια κυκλάμινα οι θύμησες

Σε κύλημα του χρόνου

Σε γερανούς της μουσικής

Σε φθόγγους που βυζαίνουν

Στη μνήμη του θεσπέσιου

Συμπόσιο κρασιού.

8η ημέρα του Δεκέμβρη μητέρα

Στο σκαλιστήρι της γιαγιάς

Ο έρωτας κι η Αφροδίτη

Του Φθινοπώρου  η μορφή

Κιτρινωπό αγίου

Που ανασαίνει το κερί

Στο φεγγαρόφωτο του μύθου.

 

18 Μαρτίου 2012

Σημείωση : Παραλλαγή πάνω στο Φθινόπωρο του Π.Τσαικόφσκυ.

 

Εδώ θα πρέπει να ζητήσουμε την επιείκεια του ποιητή καθώς το πρωτότυπο κείμενο που μας παραδόθηκε ήταν γραμμένο με κεφαλαία γράμματα και εμείς το μεταφέραμε με …μικρά!