Η θλίψη σου πλανιέται στα μάτια μου και
μας ανήκει.
Σήμερα θα' χω γεράσει πάλι απότομα
Είμαστε μόνοι
Τα ματαίωσε όλα
η χειμερινή λευκή απεργία των μουσικών
Μια άτυπη επέμβαση χωρίς ευθύνη
Αν όλο και περισσότερο σ' αγαπώ
όλο και πιο πολύ σε χάνω
Οι πρώτες σοδειές σκορπίστηκαν.
Η γλώσσα σου τώρα βουβή
φοβούμαι δεν θα προλάβεις να μου μιλήσεις
Ποια θέση να πάρω σε τούτο τον τόπο
είσαι ένα σώμα συνέχεια εκτεθειμένο στο θάνατο
Μέσα στο μυστικό πηγάδι πνιγμένη
μια μακραίωνη συμβίωση
με το θυμωμένο ουράνιο τόξο
Μια σύνθεση ωστόσο πολύμορφη
Επίμονα έρχεσαι απ' το βυθό της θάλασσας
αθάνατη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου