Η φούχτα που άνοιξε απ' τα δάκρυα
Είναι καιρός να γνωριστούμε
εμείς οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι
Μια πολιτεία δυο πολιτείες
-μέλλον πυκνό αβέβαιο-
γέρνουν στις εφτά πληγές του Φαραώ
και αφανίζονται
Μένουν οι νέοι οι υποκοσμικοί
να εξιστορήσουν
μα έσκυψαν να πιουν εκεί ακριβώς
οι νύκτες και το έγκλημα
Μεγάλα κενά
στερημένα αισθήματα
Σκληρή φωνή κατοίκησε τη φυλακή
μια νέα θεά της βίας νύχτα σκοτεινή απλησίαστη
Κανείς δεν ξέρει αν θα έρθει ο πόνος
να σταθεί μαζί τους
Μόνο νιάτα χαμένα
και τα όνειρά τους που άλλαξαν πρόσωπο
Γίνανε ρύπανση
Όταν μου μίλησαν για τούτη την αυθάδεια του καιρού
Απάντησα
Είμαστε εκεί
Ταγμένοι οριστικά στην αιωνιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου