ΠΟΙΗΣΗ / Μαρούλλα Πανάγου

Μ' ονόμασαν ποίηση.
Μού έστησαν βωμό
και χάρη μου
προσφέρανε μια μέρα
Μ' ονόμασαν ποίηση
οι καημοί των ανθρώπων .
Όταν μαζί μου τραγουδάει η μάνα τον καημό
για το ξενιτεμένο της παιδί
για το χαμένο της βλαστάρι
και στέλνει εμένα μήνυμα,
με λόγια στην ψυχή για να μιλήσουν .
Με ονόμασαν ποίηση
όλοι του κόσμου οι έρωτες
και μ 'έκαναν τραγούδι
στην κάψα της αγάπης
που μ' έκλεινε στον στίχο
κι έλπιζε να λυγίσει
ακόμα και τις πέτρινες καρδιές.
Με ονόμασε ποίηση η αγάπη
που έφθανε στα πέρατα του κόσμου
τον χωρισμό να μετριάσει
για κείνες τις καρδιές
που χώριζε η μοίρα.
Μ' έκανε ποίηση ο ερωτευμένος
στην ευτυχία του .
Σαν πρόσφερε λουλούδια
και τα δεχόταν με χαμόγελο η αδελφή ψυχή.
Και με υμνούσε δημιουργώντας
στο ύψος των αστεριών
'όπου πετούσαν τα όνειρά του .
Με ονόμασε ποίηση
η κάθε σκλάβα πατρίδα όπου
γυρεύει λευτεριά .
Κι είναι γραμμένα στ' όνομά μου
όσα οι άνθρωποι νοιώθουν
και τα φωνάζουν μαζί μου
Με ονόμασε ποίηση η ανθισμένη αμυγδαλιά
κι όλα του κόσμου τα λουλούδια
κι έγινα εγώ αδελφή
Στου κόσμου την δημιουργία
όπου υμνώ κάθε αρχή και τέλος
Δεν κλείνουμε ποτέ σε μια ημέρα
μα θα υπάρχω στο πάντα
Άναρχη και χωρίς τέλος
κι η ύπαρξή μου αιώνια
στην αιωνιότητα