Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019

Το τέλος της Χιονάτης: Ποιητική Συλλογή του Καπανδρέου Ανδρέα εκδοθείσα το 2017 από τις Συμπαντικές Διαδρομές, 2017.

ΟΣΜΗ ΚΑΜΕΝΗΣ ΣΑΡΚΑΣ

Με επισκέπτεται συχνά στον ύπνο μου.
Με ξυπνά αποπνικτική οσμή καμένης σάρκας.
Αυτός απορεί:
«Μα, καλά, πώς μπορείς να κοιμάσαι;»

Δεν απαντώ.
Δεν έχω τι να πω.
Οι τύψεις με τυραννούν και μου επιβάλουν εξιλεωτική αγρυπνία. 

Το πρωί συνεχίζω τη μίζερη ζωή μου
και ο Αυξεντίου τον ένδοξό του θάνατό…


ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Κάποτε το έβλεπες γραμμένο παντού!
Σαν σύνθημα στους τοίχους
στα δελτία ειδήσεων
στις κομματικές ανακοινώσεις
στα σχολικά τετράδια…

Σήμερα υπάρχει μόνο στο χαρτάκι που είναι κολλημένο στο ψυγείο
δίπλα από τη λίστα για τα ψώνια.
Να μην ξεχάσω: πως Δεν Ξεχνώ.

ΣΗΜΑΙΑ

Ας το παραδεχτούμε:
η σημαία με το μισοφέγγαρο
που είναι ζωγραφισμένη στον Πενταδάκτυλο μας πληγώνει
είναι προκλητική και ακαλαίσθητη.
Εξυπηρετεί όμως κάτι.
Θυμίζει σε όποιον στρέψει το βλέμμα του προς το βορρά, την Κατοχή.
Ανεκτίμητη είναι αυτή της η συνεισφορά.



 ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Κάθε που έχει πανσέληνο
η ψυχή μου αναγαλλιάζει.
Αυτά που με στοιχειώνουν από μικρό παιδί
είναι τα μισοφέγγαρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου