Μας ταξιδεύεις πάλι στο νησί…

                                               

Μας ταξιδεύεις πάλι στο νησί…

Κι είν’ το ταξίδι αυτό

Γιομάτο γλύκα που πικραίνει,

Πόνο που ανακουφίζει,

Αλμύρα που γλυκαίνει,

Αγάπη που πονάει,

Χαρά που πνίγει,

Πέμπτη Παρασκευή των Χαιρετισμών,

Όλη η Ωραιότητα μαζί…

Κι αν δεν ταξιδεύουμε εμείς για το νησί,

εκείνο ταξιδεύει προς εμάς.

Μας ταξιδεύεις πάλι στο νησί…

Κι είν’  του πρωινού το ξύπνημα

Της λευτεριάς μας κάλεσμα

Μια και δεν έχουμε φωλιά

Σ’ αυτή τη γη

Παρά στο κύμα φίλημα.

Μας ταξιδεύεις πάλι στο νησί…

Κι ανοίγεται ο δρόμος πιο πλατύς

Στ’ αγκάλιασμα της μέρας με το φως

Που φέρνει ο πόνος, η αλμύρα, κι η αγάπη.

Πέμπτη Παρασκευή των Χαιρετισμών

Τ’ ωραίο και τ’ αθάνατο

Για μια πατρίδα τόσο δα μικρή

Για ένα καημό που μας λυτρώνει.

Άντρια Γαριβάλδη