Ο ΧΑΜΈΝΟΣ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΣ / Πανάγου Μαρούλλα

Είχαμε δικό μας ένα κόσμο ολόκληρο.
είχαμε στα μάτια τον ήλιο ολόλαμπρο.
Είχαμε ευτυχία κι ήταν ο τόπος χαρά
ο ουρανός μας δεν είχε καμιά συννεφιά.

Ολόλευκος ύπνος σαν ύπνος παιδιού
ολόλευκα όνειρα μικρού αγοριού
λουλούδια χαμόγελα ξανθού κοριτσιού
ευωδιά απ' το άρωμα ανθού λεμονιού .

Μπήκαν κουρσάροι στον ύπνο μας βρήκαν
Η πόρτα ορθάνοικτη κι ελεύθερα μπήκαν
έφερε ο ύπνος μας τότε εφιάλτη
αιμάτωσε ο 'ήλιος κι η γη συνταράχθει

Μαύρα τα όνειρα κι η καρδιά μια οδύνη
Χαμένα χαμόγελα, η χαρά έχει γίνει
πικρό κιτρολέμονο ,στα μάτια το δάκρυ
διωγμένα πουλιά πεταμένα στην άκρη .

Τώρα το είναι μας μια πληγή ζωντανή
παλιά σαραντάχρονη που ακόμα θρηνεί
αιώνια ψάχνουμε ορφανά περιστέρια
κι οι κουρσάροι μας δένουν από τότε τα χέρια .

Κυλάει ο χρόνος κι η κατάρα μας δέρνει
άδικη κι άπονη την συμφορά ακόμα φέρνει
Σαν όλοι δεν θέλουμε να γίνουμε ένας
μας παίρνει ο άνεμος δεν μένει κανένας .

Βρίσκεται τούνελ(Συραγγα ) ακόμα μπροστά μας
στην άκρη το φως που ζητά η καρδιά μας
τα χέρια σαν σμίξουν μια γροθιά να γενούμε
αλύγιστα θάναι και να πούμε “μπορούμε”.

Μαρούλλα Πανάγου