ΖΩΗ / Νικηφόρου- Θεοκλή Αντρούλλα

Γλυκειά η ζωή; Άδικη η ζωή;
Είναι στιγμές ελκυστικές,που θές να τις ρουφήξεις,
μα κάποτε γίνεται άδικη,που θές να τα βροντήξεις.

Ζωή,σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα,γαλάζια και πλανεύτρα,
στα πάνω της ,στά κάτω της,μοιάζει σαν χαρτοπαίχτρα.

Κρατεί χαρές και λύπες κι άδικα τις μοιράζει,
σε άλλους δίνει τις χαρές και σ´άλλους το μαράζι.

Ζωή είναι σαν την θάλασσα,σε παίρνει και σε φέρνει,
πότε είναι ήρεμη και πότε σε παιδεύει.

Σαν την θάλασσα η ζωή που άμα φουρτουνιάζει,
τα κύματα πελώρια ,κανείς δεν τα δαμάζει.

Στο πέλαγος βαθειά άμα σε ρίξει,
πρόσεξε,
το θάρρος σου μην σε εγκαταλείψει.

Μυαλό,καρδιά,κορμί,κρατάς συντονισμένα,
γιά να γλυτώσεις,άπ´τα αφρισμένα κύματα,
που είναι και μανιασμένα.

Μέσ´την φουρτούνα της ζωής,πάντα παλεύεις μόνος,
σκέφτεσαι,συλλογίζεσαι,τα περιττά ,τ´ασήμαντα,
στην πάντα να τα βάζεις,
και πώς θα βγαίνεις νικητής,
αυτό να λογαριάζεις.

Σαν την θάλασσα η ζωή,που άμα γαληνεύει,
γλυκά περνούν οι μέρες σου,τα πάντα ημερεύει.

Και μέσ´το βάθος σαν βρεθείς,με ήρεμη την σκέψη,
όσο κι αν θέλει πονηρά,αυτή να σε πλανέψει,
βλέπεις κατάματα,τι έχει σημμασία,
και όχι τα ανώφελα χωρίς καμμιά ουσία.

Τολμάς να πορευτείς,δύσκολα μονοπάτια,
χωρίς να σκιάζεσαι εμπόδια,κι ας έχουνε κι αγκάθια.
Τολμάς να πορευτείς,πάνω σε αξίες,
και αγαπάς το καθετί χωρίς πλεονεξίες.