ΣΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ / Καπανδρέου Ανδρέας

Τα ψάρια στο ενυδρείο ζουν ευτυχισμένα

σύμπαν τους είναι το γυαλί, που τα έχουνε κλεισμένα. 

Τρώνε όταν μια ανώτερη δύναμη, θυμηθεί να τα ταΐσει

κι αν μείνουν νηστικά, κάποιο απ’ αυτά, θα κανιβαλίσει.

Το ενυδρείο έχει πια θολώσει

γι’ αυτό κανείς  δεν νοιάζεται 

τι γίνεται εκεί μέσα

ούτε που φαντάζεται!

Ολόκληρο το σύμπαν μας είναι ένα ενυδρείο.

Νοιώθουμε άνετα σ’ αυτό, μας είναι πια οικείο.

Τον κανιβαλισμό τον έχουμε στο αίμα

ζούμε κι ονειρευόμαστε μέσα σε ένα ψέμα.

Το ενυδρείο έχει πια θολώσει

γι’ αυτό κανείς  δεν νοιάζεται 

και τι υπάρχει εκεί έξω

ούτε που φαντάζεται.

Εσύ μικρή γοργόνα,  το ξέρω ασφυκτιάς

μα έξω απ’ τα νερά σου μέχρι θανάτου σπαρταράς.

Κι εγώ θα ζω για πάντα εδώ

κολλημένος στου βούρκου τον βρωμερό βυθό

και τι υπάρχει εκεί έξω ποτέ μου δεν θα δω.