σχεδόν: Ποιητική Συλλογή του Πάμπου Κουζάλη εκδοθείσα το έτος 2015

Ιούλιος

Πρωτοχρονιά πρώτη φορά χωρίς εκείνον

Μέρες καλές σου έλεγα

μου 'λεγες πως σου λείπει

Φίλησα δάκρυ μάγουλο

δάκρυσες λόγια χώρια

Κάθε που θ' αλλάζει ο χρόνος

με τον Ιούλιο ποτήρια θα τσουγκρίζεις

Μόνη θα πίνεις το κρασί, μόνος θα φεύγει εκείνος

***

Χρέος

Το πατημένο χώμα πάτωμα σαρώνω με φρουκάλι

Θα έρθουνε σε λίγο οι δανειστές να μου πάρουν το σπίτι

Χτυπώ τα πόδια καταγής

να φύγει η σκόνη απ' τα παπούτσια

Ξυπνάνε κι εξεγείρονται μια δράκα εγγυητές

κεκοιμημένοι από καιρό

άγνωροι πρόγονοι γνώριμοι κληροδότες

Χτυπούν τα χέρια καταγής

κλαίνε κι ανασηκώνονται και χαιρετούν και λένε

Εμείς είναι το πρέπον να πληρώσουμε

Πέρδικες χαμηλοπετούν φωνάζουν τη βροχή

Τα νέφη ανοίγουν την αγκάλη τους

Τρεις αστραπές μαλώνουνε

και κεραυνός περήφανος και πρωτοχορευτής

κόβει στα τέσσερα

δοκάρια και καρφιά

Το πλιθάρι επιστρέφει στην αρχή του

Χώμα μου κι άγιο μου νερό

κι εσύ βελόνι στ' άχυρα και στάχυ ραγισμένο

Είδα σε που πρασίνισες

κι έριξες άγκυρες καινούργιες να ριζώσεις

Καλή αντάμωση

***
Λάσπη 

Σπίτι από λάσπη

Ναι

Να το λειώνει η βροχή η καλή μου

Να το πλάθω ξανά

Να ντύνομαι πηλό μέχρι τα μάτια

Να γίνομαι το σπίτι μου

Να με λειώνει η βροχή η καλή μου

Να επιστρέφω στη γη

Να ’ρχονται μυρμήγκια μετανάστες

Μαζί τους σε λαβύρινθους πνιγμένος ναυαγός

Ώσπου να ’ρθει άλλη βροχή

καλή μου

να πνίξει όσα δεν είπαμε

στο φως να βγούνε άγουρες

σταγόνες

να ζυμώσω