Ωδή στην Άγνωστη Γυναίκα / Λαμπής Γιάννος

Αναπνέοντας σε...

Χρυσό βέλος
στις αισθήσεις μου, καρφώνεις.
Γλυκόπικρο φαρμάκι στις φλέβες μου χύνει.ς
Αργά μα σταθερά, τη θέληση μου Εσύ, ναρκώνεις.

Αναπνέοντας σε...

Όλα τυλιγμένα σε μια θαμπή πάχνη ονείρου.
Τα μέλη του σώματος μου, δεν μου ανήκουν.
και μέσα απ’το όνειρο αναδύεται η κόρη
που οι Τιτάνες, έχουν γεννήσει.

Αναπνέοντας σε...

Ένα παγωμένι χέρι μου σφίγγει τη καρδιά.
Μια γροθιά μου χτυπά το στομάχι.
Με άδεια μάτια, το άδειο κοιτώ
και γύρω φωνάζει μια πρωϊνή, Κυριακάτικη σιωπή.

Αναπνέοντας σε...

Της λύπης τη γεύση, έχω στο στόμα.
Τα στερημένα από της κόλασης τα πάθη
ωσάν φρικιά ξεπηδούν και
σε μαγεμένες φλογέρες φυσούν.
Ενώ η μπαλάντα των στεναγμών ηχεί στα αυτιά μου
Κι’εγώ να προστρέχω σε ειδωλολάτρες ναούς
και σπονδή,σε πλάνους Θεούς να αναπέμπω.

Αναπνέοντας σε...

Ο αέρας δε σταματά να φεύγει μακρυά από εσένα.
Κι’εγώ, μια σταγόνα,σαν κόκκινο αίμα, έξω από τη σφαίρα.
Εγκλωβισμένος σε Διονυσιακή γιορτή, στο παραλήρημα
σπονδή και θυσία στη μαρτυρική ηδονή.

Αναπνέοντας σε...

Η νύκτα μόνη, παγωμένη, υγρή.
Το άρωμα σου βαρύ
τα πνευμόνια μου έχει γιομίσει.
Ο πόνος βουβό.ς
Η σκέψη σου λεπίδα.
Η οπτασία σου, στοιχειό.
Τα μάτια νεκρά και η νύκτα
υγρή και μούχλα ,μου μυρίζει.
Απλώνω το χέρι
Μα είναι μονάχα της ψυχής μου η σκιά
Πως τρεμουλιάζει, η καρδιά
σαν με αναγνωρίζει.

Αναπνέοντας σε...

Θέλω να φωνάξω, το στόμα ανοίγω.
Βγαίνει κραυγή, σαν μελλοθάνατου σπασμός
Διάφανο και άϋλο, απόψε το κορμί μου
Τα ξωτικά ουρές στο σώμα μου ορμάνε
Σάρκα και αίμα θέλουνε να πιούνε
Και αφήνουνε στη αναμονήτ
τη ψυχή μου, σαν τη βρούνε

Αναπνέοντας σε...

Η μυρωδιά σου, με γόρδιο δεσμό μας έχει δέσει
Έγινες συνείδηση.
Σάρκα , που όμως, από σάρκα δεν προήλθες.
Σιωπή που απ’όλες τις πληγές είναι η πιο ηδονική.
Ασυνείδητη, συνείδηση

Αναπνέοντας σε...

Πλάθω εικόνες μαγικές
Νύκτα ..σε παρθενικά λειβάδια
Γυμνή, κοιτάζοντας τον ουρανό
να’χεις τα μάτια σου ανοιχτά
στα χέλια σου κεράσια.
Τα στήθη σου, ορθά
να καρτερούν τη λύτρωση
Και εγώ, γονατιστός, στο πλαϊ σου
με τα χείλη υγρά
στο σώμα σου να γράφω.
Λόγια αγάπης, πόθου
χωρίς σκέψη ή δισταγμό
Έτσι απλά, γυμνά
Και στο βωμό
Το είναι μου, χωρίς αιδώ
Χωρίς φειδώ
Να καταθέτω εαυτόν.

Αναπνέοντας σε...

Και όταν καμπάνες θα ηχήσουν
Στο πρόσωπο σου
Ένα δάκρυ θα κυλίσει
αλμυρό
στοο στόμα μου
Ανθόνερο, η γεύση που θα αφήσει