ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ / Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

Ο χρόνος ο δικός σου
και ο χρόνος ο δικός μου
βαδίζουν πλάι πλάι 
στο ίδιο μονοπάτι
Καλάμια χαιδεύουν
τα ανάκατα μαλλιά τους
υγρή άμμος κολλάει
στα μεσοδάκτυλά τους

Αργός, με στήθη στεγνωμένα
ο δικός μου
γοργός, με χείλη γινωμένα
ο δικός σου

Κάποτε αγγίζονται οι παλάμες
Μια μελωδία θροεί
τις άκρες των θυσάνων
Άλλοτε σκίζει τον αγέρα
στριγγλιά μουγγή
Κι από τις θίνες πίσω
η νύχτα ξεπροβάλλει

Ο χρόνος ο δικός μου
και ο χρόνος ο δικός σου
με χάσματα και κρότους
τυφλά ψηλαφητά
τοξεύουν μες στο παραμιλητό τους
μια θάλασσα παλιά
με μπλε φεγγαροπούλι.