[Η νύχτα απλώνεται ..] / Λαμπής Γιάννος

Η νύχτα απλώνεται σαν μαύρο βελούδο
Και γίνεται γλυκιά πατρίδα
Άφησε με, να σε σκέφτομαι
Άφησε με να σε προσμένω μέσα στο βαθύ πόνο της απουσίας σου, 
Να υποφέρω μέσα στη νύχτα με το χλωμό φεγγάρι
Και τα σβησμένα κι αργόσυρτα αστέρια.
Άφησε την καρδιά μου να κλαίει, τη νύχτα που κουβαλά στη ράχη της μόνο πόνο
Θα φύγει με το πρώτο φως, όταν τα πουλιά κοιμούνται ακόμη στη φωλιά τους,
Θα μείνει μόνο η πληγή που μένει πάντα ανοικτή, προσμένοντας εσένα.