ΔΙΑΠΑΣΩΝ / Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης

''στη μνήμη του Μάριου Τόκα''

Λένε πέθανες; Ακούνε καθόλου; 
Ακούω στο Αμφιθέατρο της μνήμης
φυσαρμόνικα, κιθάρα, στα χέρια σου
υψώνεις το πιάνο σε κλίμακα σολ,
πλάθεις την άρπα ουράνιο τόξο,
το χαρτί πίστα να χορεύουν οι νότες.
.
Λέει ένας: μα είναι κρίμα οι νεκροί.*
Λαλώ: το σκότος τρομάζει τα παιδιά
μα στο φώς σου να βγει δεν τολμά
σαν πραΰνεις της γης μας το χιονιά.
.
Παλληκάρι μουσικό μου, σήκω
γιορτάζουμε, χορεύουμε, σήκω
να τραγουδήσεις εν πορφύραις,
να άδεις εν χορδαίς και οργάνοις,
το μουστάκι σου να δονεί διαπασών.
.

Σόφια και Βίτοσια, Βουλγαρία, 27.04.2008

Από την Ποιητική Συλλογή ‘ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ’, 2010, Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ, Λευκωσία, Αθήνα

Σημείωση ποιητή : ‘Μα είναι κρίμα οι νεκροί’, στίχος του Κώστα Μόντη.