ΤΑΞΙΔΙ / Νίκος Πενταράς

Μάζεψα το σπίτι μου
το φορτώθηκα στον ώμο
και ξεκίνησα.
Στο πρώτο μου βήμα
άνοιξε το παράθυρο
που βλέπει προς τη θάλασσα.
Στάλες αλμύρας
θόλωσαν την απεραντοσύνη της
που τόσο αγάπησα
και θα μου λείψει.

Χρόνια τώρα μένω
με το βήμα μετέωρο
και το σπίτι μου
να ταξιδεύει
απ’ τ' ανοιχτό παράθυρο.