ΓΥΠΑΣ

Τώρα το κλάμα 
ανατριχιάει μες στις ρίζες του
και το παιδί 
καθώς κι ο ήρωας κοντά του 
απ΄ το μεθύσι τους γελάνε.
Δάκρυα από δάκρυα η θάλασσα
πιότερο η γλώσσα αλμυρίζει. 
Γύπας ο άνθρωπος. 
Γύπας κι ο γύπας. 
Βλέπει τους βιασμούς 
το κίνητρο της γέννας
- δεν έχει κόρη φαίνεται
να κλάψει ο πρωτομάστορας -
η μοίρα είναι φτιαχτή
και θα περάσει λέει.