Σαν εικόνα…

Σαν εικόνα…

..ή ..τα χρόνια της αθωότητας

Έγειρες το κεφάλι σου συνεσταλμένα

κι ήταν σαν να μου θύμιζε

της αθωότητας τα χρόνια..

Τότε που ακόμα κάποιες «λέξεις»

τα μάγουλα έβαφαν σαν γινωμένα ρόδια

κι εγώ ξαναγινόμουνα αμούστακο και άβγαλτο

μάταια προσπαθώντας να ερμηνεύσω

τις αμήχανες αναστολές σου

και της καρδιάς οι χτύποι

ν’ ανεβαίνουν στη διαπασών

Ω! κείνο το «κοκκίνισμα»

Το αθώο..

Σαν βέλος πώς καρφώθηκε στο στήθος μου…