Θυμάμαι
ακόμα αυτή την πρώτη μας συνάντηση,
μα
πιό πολύ θυμάμαι αυτή..
την
τόσο αισθησιακή αναμονή στο σπίτι.
Είχαμε
κουραστεί να περιφέρουμε
και
να ξοδεύουμε τον έρωτά μας στα παγκάκια.
Θυμάσαι
; Σου εκμυστηρεύτηκα αμέσως την αγάπη μου
και
συ φανέρωσες το φόβο σου μη μ' αγαπήσεις και πονέσεις...
Πόσο
αλήθεια άλλαξαν τα πράγματα !
Τώρα
υποφέρω εγώ γι' αυτό που εσύ φοβόσουνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου