Ένα περιστέρι στην Οδησσό...

Εκεί σ΄ένα περβάζι παραθύρου

 τσιμπολογούσε γουργουρίζοντας

 τα σπόρια και τα ψίχουλα

 από τη φούχτα της Νατάσιας

 που τρυφερά το φίλευε

 με όση μητρική στοργή

 μάζευε κάθε μέρα

 καθώς μεγάλωνε το σπλάχνο

 πούχε στην κοιλιά της

Μα να που ακούστηκαν

 στις σκάλες βήματα βαριά

 φωνές, καπνοί και ποδοβολητά

 συνόδευαν τον όχλο των βαρβάρων...

 Έσυρε φωνή η Νατάσια

 καθώς την άρπαζαν τα βέβηλα τους χέρια

 Σκιάχτηκε η περιστέρα

 απόμεινε με το σπυρί στο ράμφος

 μα σαν τα μάτια της αντίκρυσαν τα μάτια τους

 φτερούγισε τρομάζοντας και πέταξε μακριά....

 Στη μνήμη της Ουκρανής εγκύου που δολοφόνησαν στο κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό....