Θα πάρω μια ανηφοριά (Λευτεριά) / Παλληκαρίδης Ευαγόρας

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη λευτεριά.

 Θ' αφήσω αδέλφια, συγγενείς

τη μάνα, τον πατέρα,

μες τα λαγκάδια πέρα

και στις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά

Θα 'χω παρέα μόνη

κατάλευκο το χιόνι

βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,

θα 'ρθει το καλοκαίρι

τη Λευτεριά να φέρει

σε κάμπους και χωριά.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη λευτεριά.

Τα σκαλοπάτια θ' ανεβώ,

θα μπω σ' ένα παλάτι.

Το ξέρω, θα ν' απάτη

δε θα 'ναι αληθινό.

Μες το παλάτι θα γυρνώ,

ώσπου να βρω το θρόνο.

Βασίλισσα μια μόνο

να κάθεται σ' αυτό.

Κόρη πανώρια, θα της πω,

άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου,

μονάχ' αυτό ζητώ.

Γεια σας παλιοί συμμαθητές. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.

Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, έναν παλιό του φίλο,

Ας πάρει μιαν ανηφοριά,

ας πάρει μονοπάτια,

να βρει τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά

Με την ελευθεριά μαζί,

μπορεί να βρει και μένα.

Αν ζω θα μ' εύρει εκεί.