Η Παραμυθία του Πανός: Ποιητική Συλλογή του Κωνσταντίνου Στυλιανού εκδοθείσα το 2014 (απόσπασμα)

ΨΥΚΤΙΚΟΙ ΘΑΛΑΜΟΙ 

Σας βλέπω στη μικρή οθόνη. Γελωτοποιοί νεκρικής
πομπής να κατουράτε τα μνήματα των ηρώων , στο
όνομα τιμητικής συντάξεως. Ασυγχώρητοι στην πλήρη
αποκατάσταση των πάντων θα είστε μόνο εσείς.


ΠΕΡΣΕΑΣ

Στο μαύρο της θάλασσας η μορφή της.
Μέδουσα, γοργόνα, γυναίκα.
Μια στιγμή μπορεί για πάντα το ψέμα να κρατήσει.

Στο άσπρο του ουρανού, ο ψεύτης αποτάσσεται την
αλήθεια.
Παιδί, έφηβος, στρατιώτης.
Η αλήθεια ελευθερώνει τη μορφή.

Στο κόκκινο της οθόνης ένας βράχος σμιλεύτηκε.
Βιβλίο, ήλιος, γροθιά.
Αίφνης, η περικεφαλαία του Άρη μας έκρυψε από υου
καταδότες.

Η Ιστορία συνάντησε το μισοφέγγαρο και ο Περσέας έκοψε
το κεφάλι της Μέδουσας.


ΤΟ ΘΡΑΝΙΟ 

Το θρανίο, τοίχος ηλικιακός, δυσκολεύει την ανάγνωσή μου.

Στα μάτια σου διαβάζω την απαξίωση και την αδιαφορία.
Το ανέφικτο της ζωής και το μάταιο της παράφορης
αναμονής αναπότρεπτου τέλους. Έμαθες ν΄ αντιγράφεις
τους μεγάλους.

Κι όμως, κάποιες ελάχιστες στιγμές, στο παιδικό σου
βλέμμα διακρίνω τη δίψα για αλήθεια να με πυροβολεί
στον κρόταφο.

ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 

Το απορημένο βλέμμα των παιδιών μου στη θέα των
δικοινοτικών εναγκαλισμών οφείλεται στη γνώση της
ιστορίας της Φυλής τους.