Νίκη / Παυλίδης Λεωνίδας

Και την προσμέναμε την ώρα

του μυστικού συναγερμού
των πόθων και του γλυκασμού
της φαντασίας να ’ναι σαν τώρα...

Γύρα και μπρος μας των αγώνων

ανεμοκύμαντη η πυρά
και τα μεγάλα βροντερά
συνθήματα αγρικούνται μόνον...

Στην όψη μας και μες τα φρένα*

τα ολάσπρα κρίνα της οργής,
φρουμάζει* ο σάλος της κραυγής
στα χείλη μας τα πυρωμένα...

Γοργοί φεγγάτοι στ’ άναμμά μας

πρώτοι στο θάνατο ή στερνοί
μάρτυρες ή ήρωες, φωτεινοί
καπνοί μες τ’ αστραπόβροντά μας

Κι ο αλαλαγμός ως κρούει το γέρμα*
περιζωσμένοι το βοριά
ε την κλαγγή πλατιά ποριά*
ανοίγουμε μπρος τ’ άγιο τέρμα...

ΕΠΕΞΗΓΉΣΕΙΣ:

* φρένα, τα: μυαλό, διάνοια

*φρουμάζω (και φριμάζω): κοχλάζω, είμαι έτοιμος να ξεσπάσω

* γέρμα, το: δύση του ήλιου, ηλιοβασίλεμα

* ποριά, η: πορεία