Μετέπειτα... σκέψεις / Παρασκευά Ιφιγένεια

 

Ίσως άργησα πολύ να στο εκφράσω

Ίσως ήμουν ασυνεπής

Συγχώρεσε με

Είσαι πάντα στο μυαλό μου

Αυτό δεν θα φύγει ποτέ

Το κενό σου

Το χαμόγελο σου που φώτιζε το χώρο

Και την καρδιά μου

Σε στενοχώρησα ή σε αδίκησα

Πες μου

Θέλω να ξέρω

 

Πόση δύναμη είχες

Εξακολουθείς να έχεις

Κλειστά μάτια

Κι όμως εκπέμπουν φως

Ελπίδα

Ένα άσβεστο πόθο για ζωή

Μου χάρισες τα απόκρυφα

Αυτά που δεν λέγονται

Κι όμως γεμίζουν την ύπαρξή μου

 

Μια μυστική συμφωνία

Μαζί σου

Κληρονομιά σπάνιας αξίας

Κανείς δεν το γνωρίζει

Μόνο εμείς οι δυο

Μου άπλωσες τα χέρια

Και σε άγγιξα τρυφερά

Ποτέ δεν θα σβήσει από τη μνήμη

Αυτή η αίσθηση

Αυτή η εικόνα

 

Η απώλεια σου

Παντοτινή

Πονάει

Και στα βάθη του μυαλού

Κυρίαρχη

Και σε κρατώ μέσα μου βαθιά

Να είσαι πάντα εδώ

Να μου μιλάς

Στα μονοπάτια μου

Να δίνεις άπλετο φως

Και παντοτινή αγάπη

 

Παρηγοριά για μένα

Πως εσύ είσαι σε γαλήνη

Είσαι εκεί που βρίσκεται η αγάπη

Που πλημμύριζε το είναι σου

Σου εύχομαι

Πολύτιμη

Αιώνια αγάπη