Η ύβρης / Πολυκάρπου Ανδρέας

Δεν είναι το φύσημα του αέρα

αυτό που νιώθω στα φτερά μου.

Ούτε τα κεντημένα βλέπω βουνά

της οροσειράς των ονείρων.

Η πόρτα της φυλακής μου

δεν έχει φωτεινή χαραμάδα.

Τα φτερά που είχα κάποτε χάθηκαν

όπως σκορπά ο άνεμος τα σύννεφα.

Σε καλοκαιρινούς ουρανούς

δεν έχω ταξιδέψει.

Αποδημητικό ερπετό που σέρνεται στο χώμα

με το σώμα του ματωμένο.

Κάποτε η ανάγκη της ζωής

μού όρισε δύο κέρινες μεμβράνες.

Σφραγισμένα επάνω τους τα όνειρα μου.

Τα βούλιαξε ο Φαέθων.

Ανέβηκα ψηλά, πέρα απ’ το φως.

Τα θεία δεν συγχώρεσαν την ύβρη.

Η λύρα του Απόλλωνα

συνόδευε την πτώση μου.

Στη γεωμετρική αρίθμηση της ζωής

παραμένω μια άβουλη μάζα.

Η ματαίωση του ταξιδιού

αγχόνη για μένα είναι.