Τις άδειες
νύκτες μην ρωτάς
που η ψυχή μου
πάει
γιατί η καρδιά
μου σπαρταρα
την λογική μου
σπάει.
μην με ρωτάς
και δεν μπορώ
απάντηση να
δώσω
τα όνειρα
ήτανε πολλά
και πώς να τα
λητρωσω
τα αστέρια σαν
δακριζουνε
και το φεγγάρι
κλαίει
δεντράκι μες
την έρημο
μονάχο του να
καίει
μην με ρωτάς
πού μέρες μου
είναι
συννεφιασμενες
που οι ελπίδες
στα καρφιά
έμειναν
κρεμασμενες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου