Γεννημένος στο
Καρπάσην
ποτζιή που ο
ήλιος φκάιννει
που μόνον οι
σκέψεις πάσειν
τζιη ψυσιή μου
ας ξεβαίννει ..
Θυμούμαι το
χωρκό μου
τζιαι το σπίτι
το δικό μου
ήνταλως να μέν
κλαμουριστώ
άμμαν θυμηθώ
πως έπαιζα χωστόν
μιτσήν
κοπελλουρούιν ,
εγεμάτωννα τα
πόθκια μου
τζιαι που το
τρεχτόν
εβουρούσαμεν
σαν τους πελλούς
μες στους
μαχαλλάες ποτζιή που εν το εκκλησούιν ..
Θυμούμαι το
Καρπάσην
τζιαι πιάνει
με το τρεμουσιό
σαράντα γρόνια
τώρα πάσειν
που το
εχτίσασειν μες στο τεισιόν
Τζιαι εκατάντησα για τζιηνον
νάμαι όπως το
μαυρον το στοισιό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου