Ο
Ανεμής τριγύρναγε γύρω του εκοιτούσε
και έβλεπε και
θαύμαζε κάθε λογής λουλούδι
και έβλεπε και
θαύμαζε κάθε λογής το χρώμα
πράσινο,
κίτρινο, μελί, σταρένιο και γαλάζιο
τά΄βλεπε και
προχώραγε και τους χαμογελούσε
σ’ εκείνο που
εστάθηκε ήταν αυτό το ρόδο
το ρόδο που
του μίλαγε κι΄ας μην έβλεπε στόμα
το ρόδο που
του έπαιζε κι΄ας μην έβλεπε λύρα
εστάθηκε το
μύρισε κι’ έμεινε το κοιτούσε
και είπε
κι΄αποκρίθηκε στο μόνο τούτο ρόδο
«Εσένα θέλω
Ροδινή, εσένα πού’ χεις χάρη
που με κοιτάς
και γεύομαι ρανίδες ευτυχίας
που μου μιλάς
κι’ ακούγεσαι σε κάθε κύτταρό μου
που μ’ αγαπάς
και σ’ αγαπώ και μόνο αυτό μου φτάνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου