ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ. ΧΑΡΤΖΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ / Νικηφόρου- Θεοκλή Αντρούλλα

Σμιλεύει ο πόθος την ψυχή,
άγρυπνη η νοσταλγία,
βρίσκει τον δρόμο που τραβά,
στην γή μας την Αγία!

Πετά και φτάνει η σκέψη μου,
σ´αυτό το σταυροδρόμι,
πού οδηγεί στις ρίζες μου,
των δυό χωριών μου οι δρόμοι..

ΧΑΡΤΖΙΑ γράφει δεξιά,
δείχνει η πινακίδα,
αναπτερώνει ηθικό,
αναγεννιέται ελπίδα!

Αριστερά η κατεύθυνση,
δείχνει στον Αϊ Γρόση,
μακάρι να λευτερωθεί,
ώσπου να ξημερώσει.

Δύο όμορφα χωριά,
δίπλα δίπλα κτισμένα,
μέσα σ´ένα παράδεισο,
στο πράσινο λουσμένα.

Στα πόδια τους η θάλασσα,
προσκέφαλο τα δάση,
η όμορφιά απέραντη,
κανείς δεν θα ξεχάσει.

Πάντα στην σκέψη τριγυρνούν,
θύμισες ,αναμνήσεις,
όσα έζησα αξέχαστα,
μου φέρνουν συγκινήσεις.

Η μπότα του κατακτητή,
κρατάει σκλαβωμένα,
σαράντα έξι χρόνια στη σκλαβιά,
βαριά είναι λαβωμένα.

Τα πεύκα πάντα στην θέση τους,
μα τα πουλιά θρηνούσιν,
και στις φωλιές τους κάθονται,
πάντα μοιρολογούσιν.

Τρομάξανε άπ´το κακό,
και δεν κελαηδούσιν,
απο κλαδάκι σε κλαδί,
ανήμπορα πετούσιν.

Η σκέψη βασανιστική,
τα χρόνια προσπερνούσιν,
και οι γονιοί μας φύγανε,
χωρίς να λευτερωθούσιν.

Τον δρόμο της επιστροφής,
πάντα θα λαχταρούμε,
άσβεστη την ελπίδα μας,
πάντα θα την κρατούμε!