Ό κηπουρός / Παπαϊακώβου Μάγδα

Σέ μιά γωνιά τού κήπου σου, νά είμουν φυτεμένο, ένα λουλούδι ταπεινό, αλλά ευτυχισμένο. Νά έβγαινες κάθε πρω'ί', νά έρθεις νά μέ φροντίσεις, νά μέ χα'ι'δέψεις απαλά, εμένα νά ποτήσεις. Νά κάτσεις εκεί δίπλα μου, νά μού γλυκομιλήσεις, νά μού χα'ι'δέψεις τά κλωνιά, απαλά νά μέ σκαλίσεις. Δέν θά ζητήσω τίποτε, μονάχα νά σέ βλέπω, εσύ νά πηγενοερχέσαι, κι εγώ νά επιβλέπω. Καί έτσι όπως σέ βλέπω, στό κήπο νά κλαδεύεις, ή καρδιά μου νά πονά, εσένα νά ζηλεύει. Δέν θέλω τά χέρια σου, λουλούδια άλλα νά αγγίζουν, νά τά χα'ι'δεύεις τρυφερά, καί τήν καρδιά μου νά ραγίζουν. Δικός μου νά σέ κηπουρός, εμένα νά φροντίζεις, σ' όποιο λουλούδι καί νά πάς, σ' μένα νά γυρίζεις. Γιατί εγώ σέ αγαπώ, γιά αυτό καί θά φροντίζω, όταν περνάεις δίπλα μου, γιά σένα νά ανθίζω.