Τό παράπονο ενώς παιδιού / Παπαϊακώβου Μάγδα

Μανούλα μέ έφερες στή γή, τό κόσμο νά γνωρίσω, μές τήν αγάπη τή στοργή, εγώ ήρθα γιά νά ζήσω. Μόλις τά μάτια μου άνοιξα, κι' άρχισα νά γνωρίζω, εφτείς τό τρομο έζησα, τό τρόμο αντικρίζω. Παντού πολέμοι σκοτωμοί, πείνα καί δυστυχία, νά μήν ηβρίσκει ό άνθρωπος, γαλήνη καί ησυχία. Είδαν πολλά καί έφριξαν, τά μάτια μου γιά τώρα, κλάματα κι' αναστεναγμοί, πείνα αρρώστιες καί διωγμοί, σ' όλοκληρη τήν χώρα. Παιδάκια νά πεθαίνουνε, στό χώμα πεταμένα, παντού υπάρχει ερημιά, παντού βομβαρδισμένα. Άσχημο καιρό διάλεξες, μανούλα νά μέ φέρεις, ή τρυφερή καρδούλα μου, σπαράζει καί τό ξέρεις. Παντού υπάρχουν.πόλεμοι, κόλαση είναι ή ζωή τους, μυρίζει παντού θάνατος, πλακώνει τήν ψυχή τους. Μά δέν ανεικω εγώ εδώ, πρέπει νά γυρίσω πίσω, γιατί το ξέρεις δέν μπορώ, εγώ εδώ νά ζήσω.