Συχώρεσέ με, αγαπημένη, γιατί άκουσα,πριν ακόμα τον πεις,
το μυστικό πόνο της ψυχής σου.
Μου είχες μόνο πεί: Είμαι πληγωμένη κι αδύνατη πολύ. Μα
στου ματιού σου το βαθύτερο σκοτάδι, πίσω απ΄του δακρυού σου
το κρύσταλλο,είδα τη σπίθα της άγριας χαράς και στης φωνής
σου το λυγμό άκουσα την μακρινή ηχώ της ικεσίας σου που
μούλεγε:
- Βοήθησέ με, αδελφέ μου, να ξαναγίνω δυνατή για να μπορέσω
να σε ξαναπλγώσω.
το μυστικό πόνο της ψυχής σου.
Μου είχες μόνο πεί: Είμαι πληγωμένη κι αδύνατη πολύ. Μα
στου ματιού σου το βαθύτερο σκοτάδι, πίσω απ΄του δακρυού σου
το κρύσταλλο,είδα τη σπίθα της άγριας χαράς και στης φωνής
σου το λυγμό άκουσα την μακρινή ηχώ της ικεσίας σου που
μούλεγε:
- Βοήθησέ με, αδελφέ μου, να ξαναγίνω δυνατή για να μπορέσω
να σε ξαναπλγώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου