Θάλασσα έχεις
και βουνό
κι έναν
καθάριο ουρανό
να λάμπει μες
στ’ ατλάζι.
Όλο τον κόσμο
γύρισα
και όμως δεν
αντίκρισα
πόλη για να
σου μοιάζει.
Λεμονανθοί σε
ζώνουνε
κι όλοι σε
καμαρώνουνε
νυμφούλα
στολισμένη.
Δαντελωτές
ακρογιαλιές
ρόδα και
τριανταφυλλιές
Λάπηθος
λατρεμένη.
Και θέλω τη
στερνή πνοή
όταν θα φεύγω
απ’ τη ζωή
σε μια κορφή
σου απάνω
την τόση σου
την ομορφιά
να κλείσω μέσα
στην καρδιά
λίγο προτού
πεθάνω".
Επισήμανση: Το ποίημα έχει αναπαραχθεί από την προσωπική σελίδα του Φιλόλογου κου Κώστα Κατσώνη σε Κοινωνικό Δίκτυο Επικοινωνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου