ΜΑΝΑ ... / Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Μάνα πόσον εδούλεψες
εσού εις την ζωήν σου
ήσουν μια μιάλη μηχανή
πάντα μες την αυλήν σου

Όσα ΄καμες στ΄ αππάϊν σου
να κάτσω να μετρήσω 
ήτουν να θέλω μιαν ζωήν
τούτα να ξιστορήσω 

Με μέραν εν είσιες παμόν
ούτε νύκταν σιουρκάσιν
ήλιον μεστήν αυλήν ένειδες
με γέννημαν, με χάσιν

Καπάλιν εν που μάσιεσουν  
ούλλα να τα προφτάσεις
να μεν αφήκεις ξιστηκόν 
με γλάστραν, με βασιλικόν