Γωνιακό καφέ / Καρακόκκινος Ανδρέας

Κάθισε στο γωνιακό καφέ
όπως κάθε πρωί
να φορτώσει
στη μέρα του ώρες
στα όνειρά του πικρή καφεΐνη
στη σκέψη του ασημένια δακτυλίδια καπνού.
Το κορίτσι στάθηκε δίπλα του
με μισοσβησμένο χαμόγελο 
στο χρώμα του δέρματός της. 
Κοίταξε στο κασελάκι 
που κρεμόταν από το λαιμό της
σαν τεράστιο περιδέραιο. Δεν πουλούσε χρόνο 
δεν πουλούσε νοερές περιπλανήσεις 
δεν πουλούσε στιγμές.