Μάθε τον κόσμον ν’ αγαπάς,
γιατί στην κρίσην πο’
’ννα πας
εννά σε αρωτήσουν:
πόσους φτωχούς ετάισες,
για ορφανά ετάνησες
τζει
κα’ στη γην που ήσουν;
τζιαι μεν αρτζιέψεις την ψευκιάν,
γιατ’ εννά
‘νοίξει τα χαρκιά
τζι εν’ ούλλα σου γραμμένα.
κάμποσα
αδικήματα, χωσμένος μες στα κρίματα
τζιαι τα καλά σβησμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου