[Ριγώ κι ακούω ] Φιλίππου - Λαδάκη Νίκη

Ριγώ κι ακούω… 
να με φωνάζουν τα πουλιά-παιδιά. 
Είσαι καρδιά μου ένα πουλί 
που του χαλάσαν τη φωλιά 
κι όλα τα πουλιά, όλα τα φιλιά 
έχουν φωλιά την ορφάνια. 
Είσαι καρδιά μου ένα πουλί 
που του χαλάσαν τη φωλιά 
κι όλα τα πουλιά, όλα τα φιλιά 
έχουν φωλιά τον κόρφο σου. 
Ρίγος πανάρχαιο 
τρέμει μέσα 
από καινούργιους πόρους 
με πολύ ιδρώτα 
 κρυμμένο στ’ άψυχα 
και το μούσκο 
που κατεβαίνει από το βουνό 
και μπαίνει μέσα στα μάτια 
και τα γεμίζει πληγές 
τα νεκρώνει  
και γίνεται ένα με το ποτάμι 
που φιλά τα σπλάχνα της γης 
και πνίγεται στη ζέση 
της θάλασσας.