Σε φωνάζω περιστέρι
που αναδύεται μέσα στο φως,
αθώο και μειλίχιο
ανίκανο τη κακία του κόσμου να αντέξει
Σε περιμένω να ρθεις
Σήμερα για κάποιο περίεργο λόγο κρυώνω,
ταξίδεψε μέσα μου
η αδιαφορία του κόσμου,
η Θάλασσα ανίκανη πλέον
να φέρει τη μοίρα μου πιο κοντά,
μονάχα αλμύρα και άμμο
Περπατώ μονάχη τον πόνο μου
βγαίνω στο φως όπου και νάναι,
η ειρήνη σκότωσε το περιστέρι
σύμβολα, συμβολισμοί καταρρίφθηκαν
σε ένα πυρπολυμένο ουρανό
Τα σύννεφα αραίωσαν,
καμμιά ένδειξη για βροχή ακόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου